Odejście bliskich z reguły jest dla nas zaskoczeniem, zawsze przychodzi nie w porę. Pojawia się, zabiera i odchodzi, zostawiając w zamian nie dający się wyrazić ból. Ból, który ukoić mogą wspomnienia. Te skrywane w pamięci, ale też – a może przede wszystkim – te, którymi możemy się podzielić z rodziną, znajomymi i o zmarłych – trzeba to wyraźnie zaznaczyć – nie powinno polegać na wzbudzaniu smutku u czytającego. Musimy pamiętać, że wspomnienia to cenny dar, przedłużający pamięć o tych, których już między nami nie ma. Chociaż na chwilę wypełniają pustkę po rodzicach, dziadkach, rodzeństwie, sąsiadach, przyjaciołach ze szkolnej ławki, znajomych z pracy. Nie ma nic złego w tym, że wywołają uśmiech na naszej twarzy. Co więcej, one właśnie po to napisać wspomnienie? Zbierz informacjePierwszą rzeczą, o której powinniśmy pamiętać, kiedy zaczynamy pisać wspomnienie, jest zrobienie planu. To konieczne, aby nie umknęło nam nic istotnego. Pamiętajmy przy tym o kilku prostych sprawach:- zbierzmy osobiste rzeczy pozostawione przez zmarłą osobę: świadectwa szkolne, pamiątki z podróży, ulubione przedmioty, ukochane książki, płyty, itp. Przypomnijmy sobie, czy łączą się z tymi rzeczami nasze własne wspomnienia. Może zostały zdobyte w szczególnych okolicznościach, może były podarowane przez kogoś szczególnie ważnego dla osoby wspominanej? shutterstock– przejrzyjmy albumy i pudła z fotografiami. To, co tam znajdziemy może przywołać w naszej pamięci wydarzenia i miejsca z przeszłości, o których warto napisać. W tym samym celu można też – o ile takie materiały mamy – obejrzeć domowe filmy video ze zmarłą osobą w roli głównej. Poza tym, tak znalezione zdjęcia i filmy przydadzą się do stworzenia galerii w internetowym miejscu możemy też przewertować strony serwisów społecznościowych (Facebook, Instagram itp.). Być może informacje tam znalezione przypomną nam zapomniane wydarzenia, o których też warto wspomnieć?Po przeszukaniu domowych archiwów i własnej pamięci, przepytaj bliższą i dalszą rodzinę, znajomych wspominanej osoby, jej sąsiadów, przełożonych lub podwładnych. To też doskonałe źródło wspomnień. Niech i oni opowiedzą o swoich przeżyciach związanych ze zmarłą osobą, latach szkolnych, wspólnych wakacjach, współpracy przy rozwiązywaniu problemów zawodowych. Może ktoś przypomni sobie jakieś szczególne zdarzenie, które dobrze portretuje opisywanego krewnego? Warto o tym napisać. Takie zderzenie różnych punktów widzenia z pewnością pozwoli stworzyć znacznie ciekawszy, bardziej autentyczny i wiarygodny portret wspominanej przy tym, aby zaplanować czas na rozmowę i aby przeprowadzić wywiady osobiście, chociaż – szczególnie obecnie, w dobie pandemii koronawirusa – może też to być przez telefon, lub internetowe komunikatory (oczywiście upewniając się wcześniej, że nasz rozmówca też się nimi posługuje), jak Facetime, Messenger, Skype, Zoom, WhatsApp jeśli nasi rozmówcy znają kogoś, kto przeżył z naszym bohaterem coś szczególnego (o czym nie musimy przecież wiedzieć), poprośmy o kontakt do tej osoby (np. nr telefonu, adres mailowy).Rozmawiając, dobrze jest poinformować interlokutorów o naszych zamiarach: dlaczego rozmawiamy, jak chcemy wykorzystać zebrane informacje i gdzie one się ukażą. Z reguły spotkamy osoby chętne do rozmowy, ale może też być tak, że ktoś nie zechce się z nami dzielić wspomnieniami. Nie miejmy o to pretensji, opowiadanie o zmarłych nie zawsze jest łatwą tyle wywiadów, ile się da – im więcej tym bogatsze i pełniejsze będzie wspomnienie. Rozmowy dodatkowo nagrywajmy tak, aby w każdej chwili móc do nich wrócić – na wypadek, gdyby jakiś szczegół umknął naszej uwadze podczas robienia wspomnień o zmarłych. Od czego zacząć?Tekst wspomnieniowy – jak zresztą każdy inny – powinien mieć przemyślaną od początku do końca formę. Dobrze jest zaprezentować w pierwszym akapicie wspominaną osobę – kim była, co robiła, dzięki czemu została zapamiętana, dlaczego postanowiliśmy o niej takiej prezentacji możemy przejść do chronologicznego przedstawienia historii naszego bohatera/naszej bohaterki – od dzieciństwa i okresu dojrzewania począwszy. Napiszmy o jego/jej wykształceniu, pracy, odbytych podróżach, pasjach i zainteresowaniach. Przypomnijmy osiągnięcia i zasługi, nie zapominając o przyznanych odznaczeniach i innych zaszczytach. Wspominając osobę, możemy też przedstawić wydarzenia historyczne, w których ona brała udział. Tam, gdzie się da, dajmy cytaty z przeprowadzonych rozmów, szczególnie te dotyczące poszczególnych faktów z życiorysu naszego bohatera/naszej bohaterki. Możemy też oddać głos wspominanej osobie, np. poprzez zacytowanie jego/jej autentycznych wypowiedzi. To nie tylko uwiarygodnia nasz przekaz, ale też bardzo go bardzo ważne, nasze wspomnienie zawsze powinno być utrzymane w zgodzie z faktami, w oparciu o zebrane informacje i te znane nam osobiście z życiorysu wspominanej osoby. Ale trzeba zawsze przy tym pamiętać, aby przede wszystkim osiągnąć nasz cel - prezentację wybranej osoby – i to jest tu bardzo ważne - w korzystnym dla niej świetle. Zmarłych wspominamy, i jest to szlachetny zwyczaj, w sposób dla nich życzliwy i przychylny. Pomijamy wady, prezentując wyłącznie zalety. Kreujemy w ten sposób jego/jej pozytywny wspomnienie o zmarłym bliskim można zamieścić TUTAJ
Popularny sposobem, aby upamiętnić zmarłą osobę na ślubie, jest wyeksponowanie przedmiotu, który był przez nią używany bądź elementu, który jednoznacznie jest ukłonem w jej stronę. Wśród popularnych przedmiotów są broszki oraz inne niewielkie elementy dopinane do sukien ślubnych i garniturów lub wśród kwiatów w bukiecie Osoba, która zaginęła może zostać uznana za zmarłą po upływie czasu określonego w prawie. Jakie są warunki uznania osoby za zmarłą? Kto może się o takie uznanie ubiegać? Kto może zostać uznany za zmarłego?Zgodnie treścią przepisów kodeksu cywilnego za zmarłego może zostać uznany zaginiony, jeżeli upłynęło 10 lat od końca roku, w którym według istniejących wiadomości dana osoba jeszcze przypadku osoby, która w chwili uznania za zmarłego ukończyłaby 70 lat, wystarczy upływ 5 więcej, uznanie za zmarłego nie może nastąpić przed końcem roku kalendarzowego, w którym zaginiony ukończyłby dwadzieścia trzy która zaginęła w czasie podróży powietrznej lub morskiej w związku z katastrofą statku lub okrętu albo innego szczególnego zdarzenia, może zostać uznana za zmarłego po upływie 6 miesięcy od takiego również: Co to jest akt zgonu? Postępowanie w sprawie uznania za zmarłegoWniosek o uznanie osoby za zmarłą może złożyć nie tylko najbliższy jej krewny, ale każdy zainteresowany. Sprawą zajmie się sąd ostatniego miejsca zamieszkania zaginionego. Jeżeli takiego miejsca nie można ustalić właściwy będzie sąd dla wniosek osoba zainteresowana może zgłosić najwcześniej rok przed końcem terminu, po upływie którego zaginiony może być uznany za zmarłego. Jeśli uznanie za zmarłego może nastąpić po upływie roku lub krótszego terminu, wniosek o uznanie za zmarłego można złożyć dopiero po upływie tego terminu. Co powinien zawierać wniosek?Zgodnie z treścią przepisów kodeksu postępowania cywilnego wniosek powinien zawierać wszelkie dane niezbędne dla pisma procesowego ( oznaczenie sądu, imię i nazwisko stron, pełnomocników, podpisy, wymienienie załączników). Dodatkowo, wniosek powinien zawierać:1) imię, nazwisko i wiek zaginionego, imiona jego rodziców oraz nazwisko rodowe matki;2) ostatnie znane miejsce zamieszkania i pobytu zarządzi ogłoszenie o wszczęciu postępowania, jeżeli stwierdzi, że istnieją przesłanki do uznania zaginionego za zmarłego (musimy więc uzasadnić nasz wniosek, wskazać przyczyny wnioskowania o uznanie danej osoby za zmarłą).Zobacz również serwis: Urząd stanu cywilnegoJako chwilę domniemanej śmierci zaginionego oznacza się chwilę, która według okoliczności jest najbardziej prawdopodobna, a w braku wszelkich danych - pierwszy dzień terminu, z którego upływem uznanie za zmarłego stało się możliwe.Instytucję prawną uznania za zmarłego stosuje się w przypadku zaginięcia osoby fizycznej. Polega ona na sądowym uznaniu śmierci danej osoby po upływie określonego czasu. 1. Przesłanki uznania osoby za zmarłą 2. Wyjątki 3. Krótsze terminy 4. Właściwość sądu do złożenia wniosku 5. Wniosek formalnie 6. Czynności ostateczne Przesłanki uznania za zmarłego uregulowano w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - kodeks cywilny. Natomiast przepisy proceduralne, dotyczące postępowania o uznanie za zmarłego, znajdują się w ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - kodeks postępowania przesłanką uznania za zmarłego jest zaginięcie osoby. Zaginięcie to musi trwać przez określony w kodeksie cywilnym czas. Przez zaginięcie należy rozumieć sytuację, w której nie jest się pewnym, czy osoba zaginiona kodeksu cywilnego zaginionego można uznać za zmarłego po upływie dziesięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym według istniejących wiadomości jeszcze powyższej zasady występują jednak wyjątki. Po pierwsze, uznanie za zmarłego nie może nastąpić przed końcem roku kalendarzowego, w którym osoba zaginiona ukończyłaby dwadzieścia trzy lata. W praktyce może to przedłużyć dziesięcioletni okres wymagany do uznania danej osoby za zmarłą. Po drugie, jeżeli w chwili uznania za zmarłego zaginiony ukończyłby lat siedemdziesiąt, do uznania za zmarłego wystarcza upływ lat pięciu (np. kiedy zaginęła osoba mająca sześćdziesiąt pięć lat).Krótsze terminyPrzewidziane zostały również krótsze terminy dopuszczalności uznania za zmarłego. Odnosi się to do sytuacji osób zaginionych podczas różnego rodzaju katastrof. Mowa o katastrofach: lotniczych, morskich lub innych okolicznościach będących bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia i zdrowia (np. huragan czy trzęsienie ziemi).Osoba zaginiona w czasie podróży powietrznej lub morskiej w związku z katastrofą statku, okrętu lub innym szczególnym zdarzeniem może być uznana za zmarłą już po upływie sześciu miesięcy od dnia katastrofy lub wystąpienia innego szczególnego natomiast nie można stwierdzić wystąpienia katastrofy (np. okręt zaginął), osoba zaginiona może zostać uznana za zmarłą z upływem roku od dnia, w którym statek lub okręt miał przybyć do portu przeznaczenia. Co, jeśli takiego portu przeznaczenia nie było? Za zmarłą uznaje się osobę z upływem dwóch lat od dnia, w którym otrzymano ostatnią o nim wypadku zaginięcia osoby w związku z bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia w przypadkach wcześniej nieprzewidzianych (np. lawina górska), może ona zostać uznana za zmarłą po upływie roku od dnia, w którym niebezpieczeństwo ustało albo według okoliczności powinno było sądu do złożenia wnioskuPrzeprowadzenie postępowania sądowego oraz wydanie przez właściwy sąd postanowienia jest niezbędne dla uznaniu danej osoby za sprawach o uznanie za zmarłego z reguły właściwy jest sąd rejonowy ostatniego miejsca zamieszkania zaginionego. Inaczej dzieje się, gdy zaistnieje brak wiadomości o miejscu zamieszkania. Wówczas główną rolę odegra sąd miejsca jego przypadku niemożliwości ustalenia miejsca zamieszkania i pobytu osoby zaginionej, właściwy będzie Sąd Rejonowy dla m. st. postanowieniu wydanym przez sąd zostaje oznaczona chwila domniemanej śmierci zaginionego, która jest najbardziej prawdopodobna. Co stanie się w przypadku braku danych? Za chwilę domniemanej śmierci uchodzi pierwszy dzień terminu, z którego upływem uznanie za zmarłego stało się podstawie postanowienia sądu o uznaniu za zmarłego urząd stanu cywilnego sporządza akt zgonu zaginionej formalnieZ wnioskiem o uznanie określonej osoby za zmarłą może wystąpić każdy zainteresowany. Zainteresowanym może być np. małżonek lub powinien zawierać:imię i nazwisko,wiek zaginionego,imiona jego rodziców oraz nazwisko rodowe matki,oraz informacje o jego ostatnim miejscu zamieszkania i z ustawą z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych koszt wniosku o uznanie za zmarłego wynosi 40 złotych. Wniosek o uznanie za zmarłego można zgłosić nie wcześniej niż na rok przed końcem terminu, po upływie którego zaginionego nie można uznać za zmarłego. Gdy jednak uznanie za zmarłego może nastąpić po upływie roku lub krótszego niż rok terminu od zdarzenia, które uzasadnia prawdopodobieństwo śmierci zaginionego (np. w przypadku katastrofy lotniczej lub morskiej), wniosek o uznanie za zmarłego zgłosić można dopiero po upływie tego ostatecznePostanawiając o uznaniu za zmarłego, domniemuje się, że osoba wskazana w postanowieniu zmarła w chwili oznaczonej w tym postanowieniu. Domniemanie takie można obalić przez udowodnienie, że osoba uznana za zmarłą jednak żyje lub że zmarła w innym terminie, niż wskazanym w po uznaniu osoby zaginionej za zmarłą i wydaniu aktu zgonu przez urząd stanu cywilnego możliwe jest np. przeprowadzenie postępowania spadkowego i uregulowanie wszystkich spraw niezakończonych przez tę osobę.
jak przywołać zmarłą osobę
