Pierwsze objawy bostonki u dzieci nie są charakterystyczne. Okres wylęgania choroby zazwyczaj trwa 3-5 dni i nie towarzyszą mu żadne objawy. Po tym czasie pojawiają się charakterystyczne symptomy, które trwają ok. 7 dni. Bostonka u dzieci objawia się: pogorszeniem samopoczucia, zmniejszeniem apetytu, bólem gardła. Dżungla w buzi Według naukowców w naszych ustach żyje aż 700 różnych gatunków mikroorganizmów. Wśród nich wyróżnić możemy wirusy, grzyby, pierwotniaki, a także bakterie, które zdecydowanie należą do najliczniejszej grupy. Całość tworzy florę bakteryjną, która zmienia się wraz z wiekiem. Nie są to jednak groźne drobnoustroje – problemy mogą pojawić się dopiero wtedy, gdy równowaga biologiczna w jamie ustnej zostaje zachwiana. Najbardziej powszechne są bakterie odpowiedzialne za występowanie próchnicy zębów – zaliczanej do chorób cywilizacyjnych. Najkrótsza droga do próchnicy prowadzi przez spożywanie produktów bogatych w cukry proste oraz niedokładną higienę jamy ustnej. Obecne w ślinie węglowodany zostają przekształcone przez bakterie w kwasy. Obniżone w ten sposób pH jamy ustnej sprzyja rozpuszczaniu szkliwa. Następnie na zębach zaczyna pojawiać się płytka nazębna, a zalegająca długo przekształca się w kamień nazębny, prowadząc do chorób przyzębia. – Opuszczanie codziennej pielęgnacji jamy ustnej bądź ograniczanie się do szybkiego, niedokładnego szczotkowania powodują przykre konsekwencje. Lepki osad może być usunięty w domowym zaciszu, wystarczy przyłożyć się bardziej do czyszczenia zębów. Jednak do pozbycia się kamienia konieczna jest wizyta w gabinecie stomatologicznym i przeprowadzenie profesjonalnego skalingu z piaskowaniem zębów – komentuje dr n. med. Magdalena Niżańska, Eurodent Rzeszów. Kontroluj oddech Halitoza – pod tą naukową nazwą kryje się dolegliwość, którą powszechnie określamy jako nieprzyjemny zapach z ust. Za główną jej przyczynę uważa się rozwój bakterii beztlenowych Gram-ujemnych. Ich złożona przemiana powoduje wydzielanie się lotnych związków siarczkowych. To właśnie one są przyczyną przykrego zapachu. – Na rynku wzrasta dostępność środków mających być remedium na halitozę. Należy pamiętać, że one jedynie maskują problem, nie walcząc z przyczyną. Do właściwej diagnozy i leczenia potrzebna jest konsultacja z dentystą – radzi dr n. med. Magdalena Niżańska. Siedlisko bakterii znajduje się przede wszystkim na języku, dlatego nie należy zapominać o jego higienie. Zobacz też: Jaki jest wpływ jedzenia na zdrowie zębów? Grzyby w jamie ustnej Sama nazwa nie wskazuje na nic przyjemnego czy choćby pożytecznego, jed­­nak grupę mikroorganizmów w jamie ustnej stanowią także grzyby. W małej ilości naturalnie występują różne gatunki drożdżaków, przede wszystkim z rodziny Candida. Nie są one zagrożeniem i same z siebie nie powodują żadnych problemów. Dopiero przy zachwianiu odporności lub stosowaniu antybiotykoterapii może wzrosnąć ich ilość, a w konsekwencji pojawiają się infekcje. W niektórych przypadkach rozpoznanie nastręcza wiele trudności, bowiem nieprawidłowości mogą nie być widoczne gołym okiem. Zwykle jednak na języku pojawia się charakterystyczny biały nalot, tzw. pleśniawki. Częstymi objawami są również: owrzodzenia, pieczenie i ból. U palaczy ryzyko zakażeń grzybami Candida jest znacznie wyższe, dlatego powinni oni zachować większą czujność. Niepokojące zmiany należy skonsultować z lekarzem, który dobierze rodzaj kuracji. Konieczne jest także zachowanie odpowiedniej diety na czas leczenia – nie obejdzie się bez wyeliminowania słodyczy oraz alkoholu. Codziennej higieny jamy ustnej powinniśmy przestrzegać zgodnie z hasłem „lepiej zapobiegać niż leczyć”. Im więcej precyzji i staranności będziemy przykładać każdego dnia, tym dłużej zachowamy zdrowe, lśniące zęby. Mają nam w końcu służyć przez długie lata. Zobacz też: Uważaj na zęby na basenie! Artykuł napisany dla przez ekspertów Eurodent Rzeszów. Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
Pierwszym krokiem do zdiagnozowania gronkowca w gardle jest pobranie wymazu z tej części ciała. Lekarze zalecają też dodatkowo wymaz z nosa, aby dokładnie umiejscowić gronkowca. Wymaz z gardła to bardzo pomocne badanie, które diagnozuje rodzaj i charakter bakterii (czyli jej patogen), jeśli wynik okaże się dodatni.

Jesteś w trakcie antybiotykoterapii i widzisz, że język zmienił swój kolor? Ciemny nalot na języku może być skutkiem ubocznym długotrwałego zażywania antybiotyków. Choć wygląda groźnie, to ciemnego zabarwienia łatwo się pozbyć. Jak usunąć czarny nalot na języku? Jak rozpoznać tzw. czarny język? Wyjaśniamy. Czarny język: przyczyny Czarny język: leczenie Czarnym językiem określa się zmianę barwy i tekstury języka. O czarnym języku można mówić wtedy, gdy język pokryty jest ciemnym nalotem i wygląda, jakby wyrastały z niego włoski. To nieszkodliwa i przejściowa dolegliwość, którą łatwo to wygląda? Język pokryty jest ciemnym nalotem, a w jego środkowej części występują nitkowate twory, który mogą swoją długością sięgać nawet jednego centymetra. fot. Czarny język: przyczynyCzarny nalot gromadzi się na języku z powodu nadmiernego rozwoju bakterii w jamie ustnej. Zmiany na języku polegają na przeroście i wydłużeniu brodawek bakterie gromadzą się na brodawkach pokrywających powierzchnię języka, skupiają na tym obszarze czerwone krwinki, które mogą sprawić, że język przybierze czarną proces naturalnego złuszczania się wierzchniej warstwy komórek może zostać zaburzony przez co brodawki wydłużają się sprawiając wrażenie, że język pokrywa się język jest zwykle objawem długotrwałego przyjmowania antybiotyków, co może prowadzić do zmian we florze bakteryjnej jamy możliwe przyczyny czarnego nalotu na języku to palenie papierosów lub używanie innych wyrobów tytoniowych, picie nadmiernych ilości kawy lub herbaty oraz nieprzestrzeganie zasad codziennej higieny jamy język: leczeniePodstawą jest odstawienie antybiotyków. Sam nalot można zeskrobać delikatnie szczoteczką do zębów z końcówką do czyszczenia języka. Czynność należy powtarzać do momentu, aż nalot zniknie. Najlepiej jednak zgłosić się do lekarza Dlaczego język, wbrew prawom grawitacji, spoczywa na górze? Powyższa porada nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku jakichkolwiek problemów ze zdrowiem należy skonsultować się z lekarzem. Źródło: ''Zarys dermatologii i wenerologii''; autorzy: Enno Christophers, Markward Ständer; Wydawnictwo Medyczne Urban&Partner, Wrocław 1999; Wydanie I polskie pod redakcją Tadeusza Bogdanowskiego

Bakterie a halitoza. Grzyby w jamie ustnej. Naukowcy dowiedli, że ludzką jamę ustną zamieszkuje około 700 gatunków różnego rodzaju drobnoustrojów. Bakterie te – przy zachowaniu równowagi fizjologicznej – nie zagrażają zdrowiu ani życiu człowieka.
Nowe pasożytnicze, ultra-małe bakterie w jamie ustnej W 2014 r. dowiedzieliśmy się, że o zdrowiu jamy ustnej człowieka nie wiemy jeszcze wszystkiego. Odkryto wtedy w tym obszarze bardzo dziwne bakterie – nadzwyczaj małe, występujące także w wodach gruntowych i w organizmach wielu zwierząt, a na dodatek prowadzące tryb życia niespotykany dla mikroorganizmów związanych z człowiekiem. To pasożyty innych mikroorganizmów, które mogą mieć bardzo duży wpływ na zdrowie jamy ustnej. Odkryte kilka lat temu ultra-małe bakterie zaklasyfikowano do rodzaju Saccharibacteria. Od innych bakterii różni je wielkość genomu – ich DNA jest tak małe, że bakterie te nie wytwarzają samodzielnie nukleotydów oraz aminokwasów potrzebnych im do życia. Pozyskują te cząstki od swoich żywicieli – innych drobnoustrojów żyjących w zajmowanym przez nie środowisku. Zakażenie pasożytem od łosia, psa, kota Saccharibacteria – pomimo posiadania maleńkiego genomu – świetnie radzi sobie nie tylko w jamie ustnej człowieka, ale także jako bywalec wód gruntowych, żołądków łosi, organizmu psa, kota czy delfina. Choć te środowiska życia są różne, ultra-małe bakterie znakomicie czują się w każdym z nich i nie potrzebują modyfikować swojego DNA, aby dostosować się do nowego miejsca pobytu. To oznacza, że zaspokajając pragnienie wodą gruntową, można tą bakterią się zarazić, np. od łosia, który również – wcześniej – pił wodę z tego samego zbiornika. Jak powiedział dr Jeffrey Scott McLean, mikrobiolog i profesor nadzwyczajny periodontologii na University of Washington School of Dentistry oraz główny autor artykułu na temat ultra-małych bakterii, który ukazał się w czasopiśmie Cell Reports, jest to jedyna znana nam bakteria, która prawie się nie zmieniła, gdy przystosowała się do ludzi. Zdrowie jamy ustnej zagrożone? Naukowcy niewiele jeszcze wiedzą na temat ultra-małych bakterii, ale skłaniają się ku tezie, że drobnoustroje te mogą mieć znaczący udział w kształtowaniu zdrowia jamy ustnej i w rozwoju oraz przebiegu chorób tego obszaru – także schorzeń jeszcze nieodkrytych. Na pewno natomiast wiadomo, że w sprzyjających warunkach mikroorganizmy te mogą doprowadzić do śmierci swoich żywicieli, czyli innych drobnoustrojów, od których pozyskują potrzebne im do życia aminokwasy i nukleotydy. Z tego powodu mogą znacząco modyfikować liczebność i skład mikrobiomu jamy ustnej człowieka. Nie wiemy jeszcze, jakie konsekwencje może mieć dla zdrowia jamy ustnej zakażenie szczepem Saccharibacteria i wynikające z tego zmiany, jakie zachodzą w mikrobiomie tego obszaru. Tym bardziej, że – jak przekonują naukowcy – szczep ten dopiero niedawno zaczął się osiedlać w jamie ustnej człowieka. Poznanie tego zagadnienia jest jednak bardzo istotne – odpowiedni skład mikrobiomu jamy ustnej jest bowiem kluczem nie tylko do zdrowia tego obszaru, lecz również do odniesienia sukcesu podczas zabiegów implantacji. O innych mikroorganizmach zamieszkujących nasze szczoteczki przeczytasz tutaj. Źródło:
Osłabiony system odpornościowy. Przyjmowanie doustnych środków antykoncepcyjnych. Cukrzyca. Wysoki poziom stresu. Kiedy Candida zaczyna się nadmiernie rozmnażać, może to prowadzić do różnych problemów zdrowotnych. Ten artykuł przedstawia 7 objawów przerostu Candidy i jak możesz je leczyć. 1. Pleśniawki jamy ustnej. Rodzice i chorzy bardzo często mają wątpliwości i pytania dotyczące wyników badań mikrobiologicznych. Chcielibyśmy przynajmniej część rozwiać i wyjaśnić. Artykuł podzieliliśmy na dwie części: wprowadzenie w temacie badań mikrobiologicznych i drugą część – wyniki. O konkretnych bakteriach i grzybach przeczytasz w kolejnym naszym artykule. Czym jest badanie mikrobiologiczne? Badanie mikrobiologiczne ma na celu wykrycie i zidentyfikowanie drobnoustrojów we krwi, moczu, kale, ślinie, plwocinie (wydzielinie wykrztuszonej z dróg oddechowych) lub wymazie z gardła, ucha, nosa, śluzówki jamy ustnej, ran. Wykonuje się je w specjalistycznych laboratoriach mikrobiologicznych. Co to jest wymaz? Wymaz to pobranie próbki płynów fizjologicznych, wydzielin określonego narządu, wydalin lub śluzu w celu zbadania jej składu; w szczególności, pod kątem zawartych w niej komórek złuszczonego nabłonka, mikroorganizmów (grzybów, bakterii) lub śladów określonych substancji chemicznych. Do pobierania wymazu używa się szpatułek, wymazówek bądź też specjalnych szczoteczek. Pobrany materiał może zostać przeniesiony wprost na szkiełko mikroskopowe w celu bezpośredniej obserwacji próbki (tzw. mikroskopowy rozmaz), bądź przeniesiony na pożywkę w celu rozmnożenia zawartych w nim mikroorganizmów. Jak wygląda badanie mikrobiologiczne? Badanie mikrobiologiczne jest procesem wieloetapowym: Pierwszym etapem jest posiew i hodowla bakterii. Drugim etapem jest identyfikacja drobnoustrojów Trzecim etapem jest zwykle (powinno być) badanie wrażliwości wykrytych drobnoustrojów na leki, antybiotyki. fot. 1. Szalka Petriego z podłożem mikrobiologicznym. Widoczne żółte kolonie bakteryjne (rosną w wyniku prawidłowo wykonanego posiewu redukcyjnego). Co to jest posiew? Posiew to podstawowa metoda diagnostyki mikrobiologicznej polegająca na przeniesieniu pobranego materiału biologicznego na odpowiednie podłoże hodowlane umożliwiające wzrost drobnoustrojów w taki sposób, aby ostatecznie uzyskać pojedyncze, odizolowane kolonie bakterii lub grzybów. Jakie są rodzaje posiewów? Posiew ze względu na badane drobnoustroje dzielimy na posiew bakteriologiczny i posiew mykologiczny. Posiew redukcyjny to laboratoryjna metoda hodowania bakterii stosowana w mikrobiologii. Służy do izolacji czystych kultur bakteryjnych. Polega na zanurzeniu ezy w probówce z drobnoustrojami i naniesieniu pobranego materiału na podłoże agarowe lub podłoże Davies’a umieszczone zwykle na szalce Petriego. Fot. 2. Podłoża mikrobiologiczne w szalkach Petriego. (Esv na lic. Co to jest podłoże hodowlane? Podłoże hodowlane inaczej pożywka hodowlana to mieszanina związków chemicznych umożliwiających hodowlę bakterii lub grzybów. Ze względu na skład wyróżnia się kilka rodzajów podłoży hodowlanych. W przypadku chorobotwórczych patogenów duże znaczenie mają pożywki wybiórczo-namnażające (selekcyjne) oraz pożywki wybiórczo-różnicujące (elekcyjne). W przypadku niektórych bakterii stosuje się pożywki specjalne (takie, na których wzrasta tylko jeden gatunek lub szczep bakterii). Co to jest antybiogram? Ponieważ podatność, wrażliwość na antybiotyki może zmieniać się nawet w obrębie tego samego gatunku (niektóre szczepy są bardziej odporne niż inne), zwykle przeprowadza się test wrażliwości na antybiotyki (AST) w celu określenia, który antybiotyk będzie najbardziej skuteczny w leczeniu infekcji bakteryjnej. fot. 3. Antybiogram z wykorzystaniem nasączonych antybiotykiem krążków. Czerwony kolor jednego krążka, oznacza, że bakteria jest odporna na antybiotyki beta-laktamowe (Dr Graham Beards, Badania na czułość antybiotyków często dokonuje się metodą Kirby-Bauera . Małe, bawełniane krążki zawierające antybiotyki umieszcza się na szalce Petriego, na której rosną bakterie. Po 18-24-godzinnej inkubacji w temperaturze 37 °C można odczytać wyniki badania. Jeśli bakterie są wrażliwe na antybiotyk, wokół krążka widoczny jest przezroczysty pierścień lub strefa powolniejszego wzrostu. WYNIKI BADAŃ MIKROBIOLOGICZNYCH „Patogen alarmowy”, „alert-patogen” Czynnikami alarmowymi inaczej patogenami alarmowymi, nazwano drobnoustroje o szczególnie niebezpiecznych mechanizmach oporności. Takie bakterie są odpowiedzialne za najcięższe zakażenia, w tym niebezpieczne szpitalne. fot. 4. Bakterie Pseudomonas aeruginosa na pożywce agarowej. (Sun14916, Najczęstsze patogeny alarmowe: Pałeczka ropy błękitnej (Pseudomonas aeruginosa) – bakteria odpowiedzialna za ciężkie zakażenia w szczepy izolowane od chorych na mukowiscydozę, mogą być odporne na wiele antybiotyków, w tym na karbapenemy i aminoglikozydy (Tombramycyna). To właśnie szczepy oporne ma karbapenemy lub dwie inne grupy antybiotyków oznaczane są w wynikach badań, jako patogen alarmowy. Gronkowiec złocisty (Staphylococcus aureus) oporny na metycylinę (MRSA z ang. Methicillin Resistant Staphylococcus Aureus) oraz glikopeptydy – wankomycynę i teikoplaninę (VRSA z ang. Vancomycin Resistant Staphylococcus Aureus) pałeczki Gram-ujemne Enterobacteriaceae spp. wytwarzające beta-laktamazy o rozszerzonym spektrum substratowym ESBL (+).ESBL(+) z ang. Extended-Spectrum Beta-Lactamases, to mechanizm wytwarzania obrony przed antybiotykami. Bakterie wyposażone w taki mechanizm rozkładają wiele antybiotyków, w tym penicylinę, cefalosporyny II, III i IV generacji oraz rodziny bakterii Enterobacteriaceae należą między innymi: Escherichia coli, Salmonella enterica, Klebsiella pneumoniae. Burkholderia cepacia Stenotrophomonas maltophilia Achromobacter xylosoxidans – oporny na dwie grupy antybiotyków Szczepy chorobotwórcze laseczki beztlenowej Clostridium difficile pałeczki Gram-ujemne niefermentujące Acinetobacter spp. oporne na karbapenemy lub dwie inne grupy leków lub polimyksyny Enterokoki (Enterococcus spp.) oporne na glikopeptydy (VRE) lub oksazolidony ESBL(-) lub ESBL(+) Tak jak pisaliśmy w punkcie wyżej, ESBL(+) oznacza wykształcenie przez bakterie z rodziny Enterobacteriaceae odporności na wiele antybiotyków, w tym penicylinę, cefalosporyny II, III i IV generacji oraz monobaktamy. Oznaczenie ESBL(-) oznacza, że w posiewie wykryto bakterie z rodziny Enterobacteriaceae, ale nie wykształciły one odporności na wymienione wyżej antybityki. MRSA, MRCNS Skrót oznacza oporność gronkowców złocistych (Staphylococcus aureus) na metycylinę. MSSA Skrót oznacza szczep gronkowca złocistego (Staphylococcus aureus), który jest wrażliwy na metycylinę, ale wytwarza penicylinazę i jest oporny na penicyliny naturalne. PSSP, PISP lub PRSP PSSP – pneumokoki wrażliwe na penicylinę PISP – pneumokoki średnio wrażliwe na penicylinę PRSP – pneumokoki oporne na penicylinę MLSB Bakterie z tym mechanizmem są oporne na wszystkie makrolidy (erytromycyna, azytromycyna, roksytromycyna, klarytromycyna, josamycyna, spiramycyna, z wyjątkiem ketolidów np. telitromycyny). VISA, VRSA, VRE Szczepy VISA są oporne na wankomycynynę i teikoplaninę, a wrażliwe na orytawancynę, dalbawancynę i telawancynę. Szczepy VRSA są oporne na wankomycynynę, teikoplaninę i orytawancynę, a wrażliwe na dalbawancynę i telawancynę. Szczepy VRE są oporne na wankomycynę, a mogą być w zależności od rodzaju mechanizmu i szczepu bakterii wrażliwe lub oporne na (kolejność oznacza coraz większe prawdopodobieństwo wrażliwości): teikoplaninę, dalbawancynę, telawancynę i orytawancynę. Szczep oporny (R), szczep wrażliwy (S), szczep średnio wrażliwy (I) Po 18-24-godzinnej inkubacji szalki Petriego w temperaturze 37 °C odczytuje się wynik antybiogramu. Jeśli bakterie są wrażliwe na antybiotyk, wokół krążków widać zmiany w gęstości kolonii bakteryjnych. Im większa strefa zahamowania wzrostu bakterii, tym większa wrażliwość bakterii na antybiotyk. Szczepy oporne, to takie które mimo zastosowanego antybiotyku rozmnażają się tak samo, jak bez antybiotyku. Oznacza to całkowitą odporność na antybiotyk. Szczepy wrażliwe reagują na antybiotyk, całkowitym brakiem zdolności do namnażania (duże prawdopodobieństwo prawidłowego działania klinicznego antybiotyku u chorego). Są też szczepy średnio wrażliwe na antybiotyki. Sukces terapii badanym antybiotykiem może być niepewny. fot. 5 Zdjęcie przedstawia antybiogram z użyciem paska gradientów (pasek nasączony jest w różnych miejscach inną ilością antybiotyku, w ten sposób można zbadać jak duża ilość antybiotyku potrzebna jest do skutecznej terapii, w tym przypadku zakażeniem bakteriami Streptococcus pneumoniae). Fot. ArturoJuárezFlores, MIC Z ang. Minimal Inhibitory Concentration, to minimalne stężenie hamujące wzrost bakterii (w mg/l). Jest to wynik droższego badania metodą E-testu (paska z gradientem różnych stężeń antybiotyku). Flora fizjologiczna (naturalna, saprofityczna) górnych dróg oddechowych Flora fizjologiczna człowieka to tradycyjna nazwa mikroorganizmów występujących naturalnie w organizmie człowieka bez wywoływania objawów chorobowych. W większości są to bakterie. Niektóre grzyby także mogą stanowić skład prawidłowej flory, natomiast wirusy, pasożyty i priony do niej nie należą i zawsze są uznawane za chorobotwórcze. Prawie u wszystkich ludzi w górnych drogach oddechowych występują: Aerococcus viridans Moraxella catarrhalis Streptococcus grupy A Neisseria sicca i flava Staphylococcus epidermidis Streptococcus salivarius Streptococcus pneumoniae (50-60% ludzi) W jamie ustnej naturalnie występują: Actinomycetes Corynebacterium Candida (30-50% ludzi) Enterococcus Lactobacillus Streptococcus np.: Streptococcus mutans, Streptococcus pneumoniae, Streptococcus pyogenes, Streptococcus salivarius Staphylococcus np.: Staphylococcus epidermidis, Staphylococcus aureus Bacteroides Fusobacterium Peptostreptococcus Neisseria meningitidis Dolne drogi oddechowe są pozbawione naturalnej flory bakteryjnej (w pęcherzykach płucnych, oskrzelikach, takich bakterii nie powinno być). Zdarza się, że podczas bronchoskopii dochodzi do „skażenia” próbki pobieranej z dolnych dróg oddechowych bakteriami flory fizjologicznej z górnych dróg oddechowych (bronchoskop jest przesuwany przez górne drogi oddechowe, nos, gardło, tchawicę, gdzie może na sobie zebrać takie bakterie). Ale nie jest to powód do niepokoju. Szczepy śluzowe Pseudomonas aeruginosa Wyhodowanie szczepów śluzowych Pseudomonas aeruginosa oznacza, że w organizmie chorego występują bakterie związane z przewlekłą, długotrwałą kolonizacją płuc. To zła wiadomość bo bakterie od dłuższego czasu musza już zamieszkiwać dolne drogi oddechowe. Bakterie ze śluzową otoczką są bardzo odporne na antybiotyki. Zobacz także: Burkholderia cepacia complex (BCC) w mukowiscydozie Gronkowiec złocisty (Staphylococcus aureus), MRSA w mukowiscydozie Jak czytać wyniki badań mikrobiologicznych Źródła zakażeń u chorych na mukowiscydozę – pozaszpitalne nabycie od osób bez mukowiscydozy Źródła zakażeń u chorych na mukowiscydozę – zwierzęta domowe, gospodarskie Sposoby i mechanizmy przenoszenia zakażenia w mukowiscydozie
1. Ból w jamie ustnej. Ból w jamie ustnej, suchość w ustach i obrzęk ślinianek to typowe objawy kamicy ślinianek. Ból pojawia się również podczas poruszania językiem oraz jedzenia. Kamicy ślinianek towarzyszy wyciek ropny i stan zapalny. 2. Ślinianki podżuchwowe. Przyczyny kamicy ślinianek to powstawanie kamieni w przewodzie
... Ekspert Szacuny 11034 Napisanych postów 50696 Wiek 29 lat Na forum 22 lat Przeczytanych tematów 57816 streptococcus z grupy viridans,neisseria leczenie Ekspert SFD Pochwały Postów 686 Wiek 32 Na forum 11 Płeć Mężczyzna Przeczytanych tematów 13120 Wyjątkowo przepyszny zestaw! Zgarnij 3X NUTLOVE 500 w MEGA niskiej cenie! KUP TERAZ ... anubis84 Moderator Ekspert Szacuny 16992 Napisanych postów 129622 Wiek 38 lat Na forum 12 lat Przeczytanych tematów 1448541 proszę się radzić lekarza Gdyby ilość pieniędzy, jakie posiadamy, zależała od tego, jak traktujemy innych ludzi, bylibyśmy milionerami.

Ból z zapaleniem jamy ustnej. Objawy bólowe podczas połykania, żucia pokarmu, mówienia, uśmiechania się i tak dalej - jest to typowa manifestacja kliniczna wielu rodzajów zapalenia jamy ustnej na zaniedbanym etapie. Nawet tak prostej formie jak nieżytowe zapalenie błony śluzowej jamy ustnej może towarzyszyć objaw bólu.

Mikrobiom jamy ustnej, czyli ogół mikroorganizmów, które ją zasiedlają, jest specyficznym środowiskiem. Tworzy je ponad 700 gatunków mikroorganizmów, a jego zróżnicowanie zależy od wielu czynników. Jeśli równowaga mikrobiomu jest zaburzona, mówi się o dysbiozie. Jak jej zapobiegać? spis treści 1. Co to jest mikrobiom jamy ustnej? 2. Jak powstaje mikrobiom jamy ustnej? 3. Funkcje mikrobiomu jamy ustnej 4. Dysbioza mikrobiomu 5. Jak odbudować florę bakteryjną w jamie ustnej? rozwiń 1. Co to jest mikrobiom jamy ustnej? Mikrobiom jamy ustnej, czyli ogół mikroorganizmów, które ją zasiedlają, charakteryzuje się wyjątkową różnorodnością. Dotychczas odnotowano ponad 700 różnych gatunków. To głównie bakterie, ale też grzyby, wirusy, archeony oraz protisty. Zobacz film: "Jak oswoić strach przed stomatologiem?" Drobnoustroje wchodzące w skład mikrobiomu jamy ustnej w różnych ilościach i proporcjach bytują na języku, policzkach, zębach, dziąsłach i podniebieniu. Warto wiedzieć, że bakterie występujące na zębach różnią się od tych, które są obecne w szczelinach międzyzębowych oraz tych, które znajdują się na języku i w ślinie. Mikrobiom jamy ustnej jest wrażliwy i wykazuje dużą zmienność w zależności od dostępności tlenu, składników odżywczych, pH i innych czynników. Trudno określić dokładnie, z jakich organizmów składa się zdrowy mikrobiom, ponieważ ten jest różny u różnych ludzi. Wiadomo przy tym, że zbyt duża proporcja niektórych bakterii powiązana jest z konkretnymi zaburzeniami. 2. Jak powstaje mikrobiom jamy ustnej? Mikrobiom jamy ustnej to system, który rozwija się wieloetapowo w ciągu całego życia. Wstępna kolonizacja jamy ustnej przez bakterie następuje już podczas narodzin. Dziecko, przechodząc przez drogi rodne, kontaktuje się z bakteriami. Tak zaczyna kształtować się jego naturalna mikroflora. Jamę ustną dziecka w pierwszej kolejności zasiedlają bakterie z rodziny Streptococcus, następnie gram-ujemne beztlenowce. Mikrobiom jamy ustnej stabilizuje się w młodym wieku dorosłym. Składa się z ponad 700 gatunków mikroorganizmów. Jego zróżnicowanie zależy od wielu czynników, głównie od warunków panujących w jamie ustnej (zasolenie, pH, temperatura, parametry śliny, potencjał oksydacyjno-redukcyjny). Na mikrobiom wpływa także strefa zamieszkania, wiek oraz rodzaju diety. Z kolei higiena osobista warunkuje, czy bakterie będą działać korzystnie czy chorobotwórczo. 3. Funkcje mikrobiomu jamy ustnej Mikrobiom jamy ustnej pełni ważne funkcje. Przyczynia się do regulacji układu pokarmowego, odpowiada między innymi za metabolizm produktów odżywczych. Już na poziomie jamy ustnej następuje wstępny rozkład pokarmów. Bakterie w jamie ustnej pełnią funkcje obronne. W przypadku uszkodzenia dziąseł nasilają stany zapalne i obrzęk, dzięki czemu organizm produkuje odpowiednie przeciwciała i limfocyty, kierując je w miejsce stanu zapalnego. Mikroorganizmy bytujące w jamie ustnej wpływają na działania antyoksydacyjne oraz przeciwzapalne. Wspomagają demineralizację i remineralizację szkliwa. Eliminują też produkty metaboliczne. Wiadomo też, że bakterie jamy ustnej w pewnym stopniu odpowiadają za regulację ciśnienia krwi. Dzieje się tak, ponieważ mają zdolność do metabolizowania azotanów pochodzących z żywności, co umożliwia produkcję tlenku azotu. Tlenek azotu działa rozszerzająco na naczynia krwionośne, obniżając w ten sposób ciśnienie. Rekomendowane przez naszych ekspertów 4. Dysbioza mikrobiomu Nieodpowiednia higiena jamy ustnej sprawia, że bytujące w niej bakterie powodują liczne dolegliwości zdrowotne. Obecność niektórych z nich (głównie Streptococcus mutans) koreluje z nasileniem próchnicy zębów. Gromadzenie się patogennych bakterii w jamie ustnej wywołuje także krwawienie z dziąseł, odpowiada za tworzenie płytki nazębnej i kamienia nazębnego, a także nieprzyjemny oddech. Wszystkie mikroorganizmy żyją ze sobą w ścisłej równowadze. W zależności od warunków mogą się wspierać, ale i walczyć ze sobą. Jeśli równowaga jest zaburzona, można mówić o dysbiozie. Powodować lub nasilać dysbiozę mikrobiomu jamy ustnej mogą różne czynniki, takie jak: niewłaściwa higiena jamy ustnej, antybiotyki i substancje o działaniu antybakteryjnym, nieodpowiednia dieta, choroby ogólnoustrojowe (np. cukrzyca), choroby ślinianek i zmniejszona produkcja śliny, zaburzenia w obrębie układu odpornościowego, palenie tytoniu, stany zapalne w jamie ustnej, choroby zębów i dziąseł, czynniki genetyczne, 5. Jak odbudować florę bakteryjną w jamie ustnej? Skutki dysbiozy mogą być poważne, ponieważ dotyczą nie tylko jamy ustnej, ale przekładają się na cały organizm. To dlatego tak ważne jest podjęcie działań, celem których jest ochrona, ale i odbudowa flory bakteryjnej. Kluczowe jest dbanie i racjonalną i dobrze zbilansowaną dietę. Bardzo ważna jest właściwa higiena jamy ustnej oraz minimalizowanie innych czynników powodujących dysbiozę flory bakteryjnej. Duży wpływ na kondycję jamy ustnej ma również probiotykoterapia. Warto poszukać preparatów zawierających laktoferynę, która jest białkiem znajdującym się w ślinie. Działa ona przeciwzapalnie i antybakteryjnie. Bardzo ważna jest również witamina D, która wspiera mineralizację szkliwa i poprawia kondycję zębów, zmniejszając ryzyko próchnicy oraz Lactobacillus salivarius SGL 03, który hamuje namnażanie się patogenów i zwiększa liczbę prozdrowotnych bakterii. Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy
Ttpa.
  • uxerm638dw.pages.dev/126
  • uxerm638dw.pages.dev/137
  • uxerm638dw.pages.dev/134
  • uxerm638dw.pages.dev/277
  • uxerm638dw.pages.dev/117
  • uxerm638dw.pages.dev/164
  • uxerm638dw.pages.dev/49
  • uxerm638dw.pages.dev/197
  • uxerm638dw.pages.dev/32
  • bakterie w jamie ustnej zdjęcia